‘Bu İnsanlar Seni de Anlamayacaklar!’ [Tarık Burak yazdı ]

Fethullah Gülen Hocaefendi, 1961 yılının Kasım ayında askere gitmek için Karaağaç tren istasyonundaydı. Kırktan fazla kişi onu uğurlamaya gelmişti. Talebeler, esnaf, kabzımal, Yaşar Tunagür Hoca, Hüseyin Top, İsmail Gönülalan, müftülük personeli ve daha nice dostları oradaydı. 

O zaman İstanbul'a trenle gidiliyordu. Hocaefendi, Erzurum'dan ayrılırken nasıl hicranla dolduysa Edirne'den ayrılırken de aynı burkuntuyu hissediyordu. O gün Yaşar Hocaefendi de çok duygulanmıştı.  

 Onu dualarla trene bindirdiler. Karaağaç ile Edirne arası 5-6 kilometrelik bir mesafeydi. Hocaefendi'yi askere uğurlayınca geride kalanları bir hüzün sardı. Yaşar Tunagür Hoca 'Fethullah Hocaefendi'yi böyle askere yollayınca artık vasıtaya falan binmek yok, yaya olarak dönelim Edirne'ye' dedi. Ve yolcu etmeye gidenler Hocaefendi ile geçen günlere ait hatıralarını anlata anlata hep birlikte Edirne'ye döndüler. 

Hocaefendi, Ankara’da Mamak’taki 1. Tabur, 1. Muharebe Bölüğü'ne 11. Ayda (Kasım’da) teslim oldu. Daha ilk günlerde, talim yaptıkları bir sırada bölük komutanı kendisini çağırttı. Fethullah Gülen Hocaefendi bölük Komutanı'nın karşısına geçip selam verdi. Komutan sordu: 'Hoca sen misin?' Hocaefendi: 'Evet..' dedi. Komutan: 'Benim Hanım biraz hasta. Getireyim de ona bir oku!' diyerek ondan istekte bulundu. Hocaefendi: 'Ben öyle okuma filan bilmem komutanım. Eğer siz okumanın tesirli olacağına inanıyorsanız sizin okumanız muvafık olur!' Bölük komutanı, olumlu bir cevap alsaydı mutlaka onu ‘üfürükçülük ve sahtekarlık'la suçlayacaktı. Hocaefendi’nin bu tutumu komutanın hoşuna gitmişti.

 “Meğer beni deniyormuş ve ben de itikadımın mükafatını gördüm. Bölük komutanı beni belli ölçüde korudu. Rahat edeyim diye de beni telsizci yaptılar. Tabii kurs görmek için dört ay daha kaldık. Ankara'da kaldığım dönem benim iç