Bir Müslümanın sabah namazında başına gelenler

Yıllarca “Aleviler niye camiye gelmiyorlar?” diye sorguladık. Ben de sorguladım. Tanıştığım birçok Alevi arkadaşımla bunu tartıştım. Onları camiye gelmeleri konusunda ikna etmeye çalıştım.

“Size yapılan zulümleri okudum. Bunların haksızca olduğu, gayrı insani özellikler taşıdığı, bir müslümanın asla yapmaması gereken zulümler olduğu da kesin. Cami hutbelerinde söylenen ağır sözleri ve hakaretleri de kabul etmek mümkün değil. Çok yanlış ve iğrenç şeyler. Ama neticede bunları yapanlar insan. Cami ise bir kurum. Bazı insanların yaptığı yanlışlar kurumu bağlamamalı. Kuruma küsme sebebi olmamalı.”

Bu ve benzeri sözlerim Alevilerle ortak sohbetlerimizde yıllarca dillerimden döküldü. Çok şey konuştuk. Ne değişti. Çok şey değişmedi. Bilemiyorum belki de birbirimizi daha iyi anlamanın haricinde hiçbir şey değişmedi. Yüzlerce yıla yayılmış, gönül kırıklığını bir iki sohbetle aşmanın imkansızlığı hepimizin malumu.

Burada bir itirafta bulunmak istiyorum. Onca sohbete ve muhabbete rağmen Alevileri tam olarak anlamış değildim. Niçin aşılması bu kadar zor bir duvarın ardında duruyorlar sorusu hep kafamı kurcaladı. Anlamak için benzer şeyleri yaşamak gerekiyormuş demek.

Onların 500 yıldır yaşadığının bir benzeri kurbanın rolü değiştirilerek şimdilerde tekrar yaşanıyor. AKP’nin cadı avını geçip resmen soykırıma dönüşen icraatları toplum tarafından da kabul görmüş vaziyette. Diyanet camiası Hizmet Hareketi’nin makul bir inanca sahip olmadığı tezini sürekli seslendiriyor. Toplumsal bazda açık ispiyonculuk Müslüman görünümlü insanlar tarafından adeta ibadet aşkıyla yapılar hale geldi.

Sizce de artık Alevileri anlamak daha kolay hale gelmiş olmadı mı?

Dün Cuma namazında karşılaştığım Konyalı bir arkadaşım anlattı. Yıllık izin vesilesiyle memleketine gitmiş. Gurbette özlediği Sabah namazı lezzetini tatmak niyetiy