Batı'da çocuk yetiştirmek ve doğu toplumlarının alışkanlıkları

Filadelfiya’da Sri Lanka’dan gelmiş bilge bir zat vardı. İsmi, Muhyiddin… Ona Bawa Muhyiddin Hazretleri diyorlar.  Bawa, baba demektir. Pek çok insanın hidayetine vesile olmuş olan bu zat, her yaştan her ırktan insanlara temsil ve teşbihlerle imanî, ahlâkî öğütler vermiştir. Mesela kokarcayı anlatırken şöyle der: “Kokarcanın tüyleri çok parlaktır, göze güzel görünür. Havalı, havalı bir yürüyüşü vardır. Şöyle bakınca, herkese yukarıdan bakan kibirli bir kişi aklımıza gelir. Ama kokarcanın öyle pis ve iğrenç bir kokusu vardır ki, yakınında bulunan insanlar, burunlarını tutup oradan uzaklaşmak isterler. Eğer kokarca kendisinin bu kadar ve fena-iğrenç bir tarafının olduğunu bilse, utancından o kibir veren tüylerini kökünden yolup atardı. İşte gurur, kibir ve insanlara yukarıdan bakma gibi kötü ahlaklar da kokarcanın pis kokusu gibidir. İnsan olan insanın, çevreye nefret veren bu fenalıklardan kurtulması ve hemen sıyrılması gerekir. Onlar yerine, tevazu, merhamet, şefkat, dürüstlük gibi güzel ahlak ve huylarla bezenmesi gerekir. İşte bunlar, saf güzelliği ve işlenmemiş cevherleri temsil eden çocuklara daha erken dönemlerde verilmesi icap eder. Karakter eğitimi, toplum içinde uymamız gereken ahlakî kurallar eğer küçük yaşta eğitimle verilmezse, sonra kartlaşanlara vermek çok zordur. “Ağaç yaş iken eğilir” sözü çok önemli bir gerçeği ifade eder. Belki de “eğitim” sözdü dilimize “ağacın yaşken eğilmesi” deyiminden geçmiştir. 

Arkadaşlarla demokrasi üzerinde konuşuyorduk. Almanya’da yetişmiş bir akademisyen “Buralarda DEMOKRASİ  BİR  HAYAT  TARZI… Yani bu çocukluktan başlar. Evde yapılacak işler hakkındaki kararlar, çocukların da katılımı ile alınır. Okullarda bir şey yapılacaksa, mutlaka öğretmenlerle beraber öğrencilerin de görüşleri alınır… Artık bu bir kültür haline gelmiştir. Her şey oylanır. İnsan hakları, trafikte y