Batı’nın çaresizliği ve Avrupa Konvansiyonel Kuvvetler Anlaşması

Almanya Ramstein’da 50 ülkenin savunma bakanları bir araya geldi. Ukrayna ordusuna, Rusya karşısında mücadele edebilmesi için ağır silah yardımı sözü verdiler. Fakat açıklanan rakamlar ülkeler açısından büyük olsa bile toplamda Ukrayna’nın savunmasına yetmiyor. Bunun sebebi ülkelerin envanterindeki ağır silahların az olması. NATO ve özellikle AB ülkeleri, yardımcı olmakla çatışmaların şiddetini artırmak arasında çaresiz kalmış, bütün destek ve tehditlere rağmen Rusya’yı durduramıyorlar. Bunun bir sebebi 19 Kasım 1990’da imzalanan Konvansiyonel Silahlı Kuvvetler Antlaşması olarak gösterilmeye başlandı.

Avrupa'da Konvansiyonel Silahlı Kuvvetler Antlaşması, NATO ile Sovyetler Birliği arasında imzalanan ve belirli askerî sınırlamaları zorunlu kılan antlaşmaydı. Soğuk Savaş bitmiş, aşırı silahlanma insanlık için bir tehdit gibi kabul edilerek azaltılması kararlaştırılmıştı. Ülke liderleri o yıllarda müzakere edilen ve tamamlanan antlaşma ile konvansiyonel askerî ekipmanların önemli kategorilerine kapsamlı sınırlar getirdiler ve fazla silahların imha edilmesini şart koştular. 

Ukrayna savaşı bir kez daha ispat etti ki, dünyanın ve insanlığın tekrar büyük acılar yaşamaması için silahlanmanın kontrolüne ve güven artırıcı önlemlere ilişkin mevcut antlaşmaların korunması gereklilik arz ediyor. Çünkü anlaşmaya imza koyan bazı ülkeler varılan mutabakata ne kadar dikkat etti? Bu tartışılır bir mevzu…

Ukrayna savaşı patlak verince ve kıta Avrupa’sı için soğuk savaş dönemi refleksleri tekrar gözükmeye başlayınca, Avrupa Konvansiyonel Kuvvetler Antlaşması’nın işlerliğini tekrar gündeme getirdi. Tartışmaya açtı. Sonuç olarak çok sayıda ülke askeri-sanayi kompleksinin tam olarak etkinleştirilmeyi tekrar düşünmeye başladı. Hem Ukrayna'yı hem de Ukrayna’ya silah veren diğer müttefik ordularını desteklemek için Avrupa'da silah ve mühimmat üretiminde acil bir artış kararı alındı.