Bakın Vatan Şairi yıllar önce ne söylemiş

Ankara'yı terk edip İstanbul'da sükûn buluyor. Mebusluğunu fiilen kaldıramadıkları için resmen seçilemez hale getirilen şair, Cumhuriyet idaresini milletine dönerek şikâyet ediyor: Bu memlekette hizmetten başka bir gayem olmadı. Peşimde bir eşkıya gibi polis hafiyesi gezdiriyorlar...

O, her karış toprağını canından çok sevdiği memleketinden gönüllü bir sürgün olarak gittiği Mısır'da Kur'an mealine çalışıyor. Edebiyat dersleri veriyor. İlim ve mektep hizmetlerinden başka bir şeye tevessül etmiyor. Ailesine ve dostlarına yazdığı mektuplar, imzalayıp gönderdiği fotoğraflar bile cüzzamlı birer uzuv gibi muamele görüyor. Ah vatan! Ah dostlar! Ah memleketin âşıklarına eşkıya muamelesi gösteren zavallı bedbahtlar!..

Âkif'in ömrü ülkesine güzel hizmetlerle geçmiştir. İlimden, irfandan, ihsandan, fikirden, çileden, dünyanın bin türlü imtihanından haberdar olmuş, bunca halden nasibini de almıştır.

Onun şahsına, sırf Abdülhamid Han'a isyanından yazdığı bir iki mısrasından ötürü hakaret etme cüretini gösterenlerin tek gayesi vardır: Bu ülkenin nadide bir mihenk taşı haline gelmiş Safahat'ı, Çanakkale Destanı'nı ve İstiklal Marşı'nı kırmak, itibarsız birer eser muamelesi yapıp halkın nazarında bu büyük dimağı alaşağı etmek. Bunu başarabilmek için o kadar sinsice çabalar konulmuştur ki; Hakk'ın hatırını âli tutan, halkın ve sultanın atiyyelerine doğru bildiği yoldan dönmeyerek teveccüh etmeyen şaire asla zarar verememişlerdir. Oysa, istikbal endişesiyle iktidarın yanında yer alan müfteri kimseler Âkif'in tertemiz hayatı hakkında akla hayale gelmeyecek yalanlar atarak kalblerden muhabbetinin ve akıllardan eserlerinin sökülüp atılacağını hayal ediyorlardı.

Heyhat, dünyanın bütün müfterileri bir araya gelse hep bir ağızdan büyük bir meydanda tarifsiz iftiraları dillendirse, yine de bunun bir tesiri ve hükmü olmayacaktır. Halkın hayatına, Hakkın hatırına ilim ve irfan yoluyla dahil olup yürüyenlerin her türlü bela karşısınd