Avrupa'da Batı'ya sövenlere “ya burası, ya Türkiye!” dense...

Dün bir kebapçıdaydım, yardımcı oluyordum. Arap ülkelerinden birisinden Müslüman bir genç mutlu, biraz da şımarık bir tavırla arka cebinden İngiltere pasaportunu çıkardı ve küt diye tezgâhın üzerine koydu. Aksanlı İngilizcesiyle ukalaca: “Aldım. Artık pasaportum var!” dedi.

ABD veya Avrupa’da yaşayanların en önemli muhabbet konuları “vatandaş mısın?”, “vatandaşlık süreci ne durumda?” “indefinite (sınırsız), Green Card aldın mı?” gibi vatandaşlıkla ilgili olanlar. Çocuğu doğumla vatandaşlık alsın ve geleceğini kurtarsın diye sadece doğum için ABD’ye gelenler var. Bunu yapan meşhurlar ve zenginler de var. Meseleyi sadece ‘sonradan görmelik’le izah etmek kolaycılık olur. İnsanların en temel ihtiyaçlarından birisi kendini güvende hissetmek, tehditlere karşı korunma altında olduğunu bilmektir. Bunu ise ancak adaletli bir yönetim ve hukuk düzeni temin eder. İnsanların pek çoğunun bu ülkelerin pasaportunu almak istemelerinin temel nedeni ekonomik ve hukuki açıdan kendini güvene almak. Belirsizliklerden, her an yaşanabilecek istenmeyen sürprizlerden kurtulmak. Pek çok insan ülkesinde can güvenliği olmadığı için buralara geliyor. Aydınlar, yazarlar, akademisyenler, düşünürler düşünce ve ifade özgürlüğünden dolayı buraları tercih ediyor.

ABD’den Kanada’ya, Avrupa ülkelerinden Avustralya’ya kadar pek çok ülkede göçmen ofisleri en yoğun, önemli kurumlar. Bu ülkeler bir miktar seçici davransalar da planlı ve hedefli şekilde göç kabul ediyorlar. Zira göçmenlerin katkısını biliyorlar. Özellikle nitelikli göçmenler beyin ve sermaye akışı sağlıyor. Ülkelerinde yetişmiş, bir seviyeye gelmiş ama siyasi sebeplerle tehdit gören beyinleri, bilim insanlarını, müteşebbisleri alıyorlar ve önlerini açıyorlar. Böylece:

-Masraf etmeksizin yetişmiş, nitelikli insanları ülkelerine çekip onların birikiminden, teşebbüs gücünden, sermayesinden yararlanıyorlar.

-Ülkelerinde kültürel,