[Av. Ömer Turanlı] Saray Yargısıyla Mücadele

AV:ÖMER TURANLI

2016 yılında Alman tarihçiler dört yıllık bir araştırmanın sonuçlarını açıkladılar. Araştırma, Nazi hukukçularının 1945 sonrası adalet sistemi içindeki konumlarına odaklanmıştı ve çıkan sonuçlar şaşırtıcıydı: Nazi döneminde yargıçlık yapan ve yüzde 77’si NSDAP (Nazi partisi) üyesi olan hukukçular, Federal Almanya’da savaş sonrasında da görev yapmaya devam etmişti. Hatta aralarında Eduard Dreher gibi Adalet Bakanlığı’nda üst düzey görevler üstlenen hukukçular da vardı.

İlk önce belirtmek gerekir ki bu bulgular çok önemli bir noktaya işaret ediyor. Nazi yargısı ile Federal Almanya Adalet Bakanlığı arasında yüksek derecede bir süreklilik ve geçişkenlik olması, toplumsal çöküş sonrası yeniden yapılanmanın ne kadar güç olduğunun bir göstergesi aslında. Çok büyük kötülükler de işlense hesap sorulması veya gerçek anlamda adaletin yerini bulması, bütün göstergeler aleyhe de olsa o kadar da kolay olmuyor veya adaletin kısmen de olsa sağlanabilmesi bazen çok uzun zaman alabiliyor.

Alman Profesör Görtemaker, 1949’dan sonra görevlerine devam eden eski Nazi hukukçularının, Nazilerin savaş suçlarından dolayı yargılanmasını engellemek için büyük çaba gösterdiklerini belirtiyor.

Bana bu satırları yazdıran, Nazi hukukçuları ile aralarında ciddi bir benzerlik kurduğum Erdoğan hukukçuları veya daha popüler ismiyle Saray yargısı ile mücadeleye nasıl bakılması gerektiği hakkındaki görüşlerim.

Saray yargıcı olmayı kabul eden hakimlerin insanların gözüne sokar tarzda yaptığı hukuksuzlukları neredeyse her gün görüyor duyuyoruz. AİHM tarafından tahliye edilmeleri kararı verilmesine rağmen Osman Kavala’nın, Selahattin Demirtaş’ın tahliye edilmemesi, ne kadar pervasız olduklarını da gösteriyor. ‘Terör suçlusu’ yaftasıyla binlerce siyasiyi cezaevlerinde tutma hukuksuzluğunu yapıyorlar. Bu durum bazen mücadele veren hukukçuları, mağdurları umutsuzluğa düşürüyor. Saray yargısı ile girişilen mücad