(...)

A. Gül sabırlı adammış. İstiskal edilmesine, refüze edilmesine, görmemezlikten gelinmesine  “lâ havle...”  çekebiliyor.

A. Gül, Saray’dakinin kendisini  “idare” etmek istediğini bilmiyor mu? Her şeyin farkında.

A. Gül’ün hanımının 24 Ağustos 2014’te, Çankaya’da, veda partisinde Saray’dakinin hık deyicisi bir gazetecinin elini sıkmaması ve sonra verdiği mesajdaki hedef   “dönemin başbakanı” dır. Ne demişti Hanımefendi:  “Ben her şeyi biliyorum. Şimdi ben de susuyorum, ama fazla susmayacağım; asıl intifadayı ben başlatacağım!”  

Kırılma noktası 17/25 Aralık’tır. Yolsuzluklar, hırsızlıklar sabit. Bu görüntünün AKP’nin içini dalgalandırmaması mümkün değildir.  “AKP’nin ruhunu biz temsil ederiz.”  diyen kesim şimdilik suskun; susmak zorunda. Çünkü Saray ve adamları öyle bir  “paralel”, öyle bir “darbe” yaygaraları kopartıp suç bastırdılar ki, insanlar daha şaşkınlıklarını üzerlerinden atamadılar.

Seçimden sonra etekteki taşlar dökülecek.

Parti hazırlığı derinden derine yürütülüyor. AKP içinde kalıp mücadele vermenin bir mana ifade etmeyeceği belli. Hemen sustururlar ve hemen “paralel” kategorisine sokarlar; insan belini doğrultamaz. Onun için hiç bulaşmadan ayrı bir partide toplanmak ve 2001’de Ak Parti’nin çıkışı gibi bir çıkış yakalamak emelindeler.

Yeni parti kuracaklar Abdullah Gül’ü ve Ali Babacan’ı ikna etmek istiyorlar. Edebilirler de...