Magduriyetler.com'da yer alan mesaj ve kadının anlattıkları yürek yakıyor...

E-Posta mesajı şöyle:

Hayırlı günler, ben 41 yasında dört çocuk annesi bir bayanım. Eşim 10 Ağustos 2016 günü gözaltına alındı. Ben yedi aylık hamile iken. O gün başladı her şey. 19 gün nezaret ve ve son on gün işkence.

İlçede ve kirada olduğum için eşim cezaevine alınınca merkeze taşınmamın daha uygun olacağını düşünerek evi topladık. Ertesi gün kamyon gelecekken bende aşırı yorgunluktan sancılar başladı ve bir komşu yardımıyla hastaneye götürüldüm. Erken doğum oldu, daha çocuğumu göremeden merkeze ambulansla götürdüler. Diğer çocuklarım evde ben hastanede, eşim hapishanede, ailemin hiç umrunda değiliz. Böylece sabaha kadar hastane de kaldım.

Sabah eve gittim kamyonu iptal etmiştik. Ama eşyalar toplandı kullanacak hiçbir şey yok. Tekrar kamyonu ayarladık ve o halde taşınmak zorunda kaldım. Daha iki gün bile olmamış doğum yapalı… Şehre geldik hem ev yerleştiriyorum hem hastaneye gidip bebeğimi emziriyorum. Bir hafta da böyle geçti.

Bu arada her hafta bebeği bir yerlere bırakıp görüş için ilçeye gidip geliyorum. Sabah 7 gibi çıkıyor akşam 4-5 gibi dönüyorum. Bu arada emziremiyorum sütler akıyor, üstüm ıslanıyor. Her gidiş dönüş gözyaşları sel oluyor.

Şu an bakıyorum 14 ay olmuş ve eşim dün ilk mahkemesine çıktı. Bir ton bağırma çağırma hakim tarafından ve sonuç ertelendi. Şu an o kadar çaresizim ki anlatamam, daha çok şeyi yazamadım bile. Büyük kızım okul birincisi iken üniversite sınavına hazırlanamadı. Oğlum TEOG sınavına hazırlanamadan girdi. Daha ne anlatayım bu anlattıklarım belki de yaşadıklarımın yüzde biri bile değil. Allah yardımcımız olsun….