Anayasa Mahkemesi ile AİHM ilişkisinden tatsız kokular geliyor

 

Geçtiğimiz 28 Eylül’de AYM benim yaşam hakkımın ve ifade özgürlüğümün ihlal edildiğini açıklayarak tazminata hükmetti. Sebep, 2008’de Türk İntikam Tugayı’nın (TİT), “Hrant’tan sonra yeni hedef B. Oran olacaktır” diyerek ölümle tehdit etmesi ve devletin de cezayı savsaklaması idi. Bu açıdan AYM, hukuka uygun ve saygıdeğer bir karar verdi.

Fakat AYM’nin OHAL’den bu yana ne kararlar verdiği malum olduğu için hemen bir tedirginlik duydum. Çünkü AİHM’ye de başvurmuştuk ve bu karar, onun yeterince sert olmaması için bir ön alma, bir ön kesme olabilir miydi? Diğer yandan karar 18 Nisan tarihini taşıyordu yani alındıktan yaklaşık beş buçuk ay sonra açıklanmıştı.

Ardından, 30 Ekim’de yani on gün kadar önce bir AİHM kararı çıktı. Ekim 2004’te İnsan Hakları Danışma Kurulunun (İHDK) Azınlık Raporu yayınlanınca, kimi ırkçı şahıslar metnin yazarı olarak bana ve İHDK Başkanı olarak Prof. İbrahim Kaboğlu’na iğrenç tehdit ve hakaretlerde bulunmuşlardı. Kan dökmekle tehdit vs. Türk yargısı tarafından “ifade özgürlüğü” olarak nitelenip şahıslar beraat ettirilince başvurduğumuz AİHM, ilkini yaklaşık on yıl önce önüne götürdüğümüz bu davalardan 3’ünü şimdi toplu olarak karara bağlıyordu.

Bu kararın içerik açısından acayip olduğu hususuna hemen aşağıda geleceğim; burada usule ilişkin bir acayipliğe değinmek istiyorum:

Bu 30 Ekim kararını AİHM 2 Ekim tarihli toplantısında almış. Burada, 28 Eylül’de yani sadece 4 gün önce açıklanan AYM kararına gönderme yapmış.

Nasıl oluyor da Türk hükümeti 4 gün içinde hemen yabancı dillere çevirtiyor, bir üst yazıyla Strasbourg’a iletiyor, 2 Ekim’deki AİHM toplantısına girmesini sağlıyor, orası da kararına ekliyor? Kimse izah edemez bu kadar kısa süre