(...)

Yakın zamanlara kadar milliyetçi-muhafazakâr kitlenin siyasetçiler tarafından ciddiye alınıp adam yerine konulmadığını, hatta zekâlarıyla düpedüz alay edildiğini görünce, kendimi de onlardan biri sayarak üzülürdüm; artık böyle şeylere aldırış etmiyorum. Siyasî kararlarını hamâset gösterilerine, posbıyığa, marşa, Davûdî edâya, en ucuzundan vatan-millet, sakarya edebiyatından hislenerek tayin edenlerle müştereğim kalmadı. Uzun seneler boyunca hamâset edebiyatının daniskasına mâruz kalmaktan ötürü pişmanım ve bu edebiyatın yayılmasına az da olsa katkıda bulunmuş olmaktan dolayı da nedâmet duyuyorum. Halka din satanlara bakarak nasıl dinimden vazgeçmedimse, hamâset satanlardan ötürü de aidiyetlerimden istifa etmiş değilim çok şükür...

    Ha unutmadan... Halkım dikkat et, seni yine Çanakkale içinde vuracaklar; demediler deme sonra!