[Abdullah Aymaz] Hanım Abiler!

Bizim her birimiz bir yerlerden geldik. Her birimiz bir rengin farklı tarzlarını yaşıyoruz. Farklı ülkelerde farklı kültürler var. Çok zengin yepyeni bir kültür zenginliği oluşacak. Biz de yeni kültür, komprimelerine ulaşacağız. Bu durum,  bizleri inşaallah çok hızlı bir gelişmeye hazırlayacak. Bir taraftan bilhassa eğitim hizmetleri verilecek bir taraftan da asla kimsenin başına gaile açılmayacak. Vicdan yalan söylemez. Dünya vicdanî bir bekleyiş içinde. Aslında Hizmetimize “Bir Vicdan Medeniyeti Projesi” de diyebiliriz.

Belli bir dönemden beri de Kur’an’ın bir vâdide, insanların da bir vâdide olması, sanki, ülfetsiz ve çok orijinal şekilde Kur’an’a sarılmak için âdeta İlahî bir senaryo gibi geliyor.

Bir de senelerdir alışılmış bir şey var, onları atmak da kolay değil. Bâtıl kötülükler, insanların demine-damarına yerleşmiş. Bunları tamamen terk etmeleri de kolay değil. Bıraksalar da ağırlığını üzerlerinde hissederler. Âheste, âheste değişme, değişme olacaktır. (…)

Halife olan Muâviye, Ukbe bin Nâfi’yi zincire vurdu. Yezid, Ukbe bin Nâfi’yi kurtardı. Onu istihdam etti. Bu sebeple o zaman herkes Yezid’i savunmaya başladı. “Yezid’in sayesinde Afrika alındı.” Vs. benzer sözler söylediler. Daha ileri gidenler: “Yezid’in yaptığı şeytanlıksa, şeytan bile mübarektir” demeye başladılar. Birden bire şeytan onların arasında kudsiyet kazandı. Yezid’e tapanlar, şeytana tapmaya başladılar. “Önemli olan şerdir. Şerre sığınmak lâzım. Güçlü olan o!.. O, hallolursa, her şey hallolur.” dediler.

Heavy Metal’de şeytana sığınma vardır. Kan dökme ve vampirlik vardır.  Kalbin kör olunca kötülük yaptığını bile bilemezsin. İnsanlar sadece kötü oldukları için değil, bazen iyi oldukları için bile farkına varmadan veya bir algı operasyonunun ve birileri tarafından dolduruşa geldiği iç