"Kimin yaptığına değil de sadece eyleme bakılarak mahkemeler harekete geçseydi çelişkiyi açıklamak daha kolay olurdu. Bank Asya'ya el konulurken gözetilen kriterler, böyle bir keyfî idare döneminde bütün finans kuruluşlarına kolaylıkla uygulanabilir. Merkez Bankası'nın bile ağır siyasi baskı altında tutulduğunu unutmayalım. Koza İpek grubuna yapılan ‘kanunî' muamele, farzımuhâl Sabancı veya Koç grubu için tasavvur edilebilir mi? Doğan grubunun televizyonları, farzımuhâl Türksat uydusundan aynı anlamlı sessizlikle çıkarıp ekranları karartılabilir miydi?

Şikâyet olsun diye söylemiyorum; bunlar artık sıradan haberler haline geldi. Burs verenleri gözaltına almak, başarısı tescilli okullara kayyım vasıtasıyla el koymak gibi şeyler kamuoyunu zerre kadar ilgilendirmiyor. Hukuk devletine ‘hukuk adamları' sahip çıkmıyorsa aynı hassasiyeti yurttaşlardan beklemeli miyiz? Bu beklenti aslen doğru ama Türkiye'nin tarihi ve sosyolojik profiline göre haksızdır. Hürriyet kavramını ancak sokağa çıkma yasağı konulduğunda hatırlıyoruz çünkü. Hürriyet, güçler ayrılığı, hukuk devleti, temel haklar gibi ‘entel' endişeler bugün en yoğun olarak protest ve muhalif Kürtler için hayatî önem taşıyor ve sahici bir karşılık buluyor. Bir Türkiye gerçeği!"

...