[ Numan Yılmaz Yiğit ] İnfak neslinin önemli temsilcilerinden birini daha kaybettik

Son bir hafta için de iki vefat oldu. Birisi Manisalı hizmet insanı Nusret Muğlalı, diğeri de Yusuf Bekmezci abilerimiz. Her ikisinin de acısı sadece yakınlarını değil hem Hizmet Hareketi’ni hem de Türkiye kamuoyunun vicdanlarını sızlattı. Allah her ikisine de rahmet eylesin. Her ikisinın de yaşlı nezih ve tertemiz insanlar olduğuna sadece dostları değil düşmanları bile şehadet eder. Hem yaşlılık hem hastalık hem sağlıksız bir ortam hem bakım görüm, beslenme eksikliği hepsi bir arada hayatlarını o hapis ortamında geçirmeye mahkûm kaldılar. 

Bu insanlar yakın uzak çevrelerinde, yaşadıkları yetmiş seksen yıllık hayatları ile bilinen, tanınan, sevilen tüccar ve iş adamı insanlardı. Bunlar hiç şüphesiz ehl-i iman, Anadolu tabiriyle alnı secdeli namazında abdestinde insanlardı. Sadece bu kadar mı? Tabi ki değil. Aynı zamanda hayırsever iş adamları idiler. Onlara hayırsever derken de, öyle sıradan bir hayırseverlikten bahsetmiyoruz. Bu insanlar herkesin dünya ve dünyalık için koşturduğu bir zamanda, normal dini mükellefiyetlerinin çok üstünde (sadaka zekât) malları ve imkanları ile kendilerini Allah yoluna adayan ,hayatlarını bu yolda geçiren infak neslinin önemli temsilcileri arasında idiler.

Bu insanlara “yaşatmak için yaşayanlar’’ için kullanılan bir kavram ile “isar kahramanları” demek tam yerinde bir tespit olur. “Onlar, müminlere verilen şeylerden dolayı nefislerinde herhangi bir kaygı duymaz ve kendileri  ihtiyaç içinde  olsalar bile  onları kendilerine tercih ederler.’’ (Haşir, 59/9) ayetinin mücessem bir örneği, abide insanlardı. Hatta değil mallarını, isar ruhunun en yüksek mertebesi olan “canlarını bile’’ bu yolda vererek, işi zirve ye taşıdılar. Şimdiye kadar, adet ve mahiyet itibarıyla, yezidin zulmünü çoktan aşan bu zulüm dalgaları içinde vefat etmiş yüzlerce masum, şehit insanlar