[Mehmet Ali Şengül yazdı...] Hicretin hatırlattıkları

Hicret; Allah’a (cc), Resulüllah’a (sav) ve îman erkânına inanmanın neticesidir. Îman ise, kul ile Allah arasında mânevi bir bağ ve sözleşmedir. Kalplere îmanı Allah kor! Ne var ki insanın, O’nun emânet ettiği akıl ve irâdesini o yolda, müsbet mânâda kullanması esastır.

Îman bir imtihan, inanmakta onu kabullenmektir. Bu yolda başta peygamberler olmak üzere bütün ehl-i îman bu imtihana tâbi tutulmuş ve kıyâmete kadar da devam edecektir. Sırr-ı teklifin gereği olarak bu yol dikenli, virajlı, dik dağlar ve derin deryalar olmak üzere aşılması zor engellerle doludur.

Hz. Âdem(as) ve şeytanla başlayan bu mücâdele kıyâmete kadar devam edecektir. Onun için nefs-i emmârenin tuzağından kurtulmak üzere evvelâ; akıl, irâde ve şuurla îmana hicret olmalıdır. Allah’a öyle bir söz verilmelidir ki, artık onun geriye dönüşü olmamalıdır. İmtihan sırrının gereği olarak yer yer gerçek mü’minler, beklemedikleri şekilde îmanlarından dolayı yaşanması zor bir hayatla karşılaşmışlar ve karşılaşmaya devam etmektedirler.

Efendimiz’e (sav) biat edip ilk îman eden sahâbe efendilerimiz (r.anhüm) yaşamada zorlandıkları ilk dönemlerde Habeşistan’a hicret etmişlerdir. Çünkü müşrikler, onlara inandıkları gibi yaşama imkânı vermemişlerdir. Bundan dolayı, hür ve irâdi olarak inandığı gibi yaşayabilecekleri bir ülkeye hicret etmeye zorlanmışlardır.

Daha sonra önlerine geçemedikleri ehl-i imana karşı, boykot ilan ederek onları zor durumda bırakmışlar ve Medine-i Münevvere’ye tekrar hicret ihtiyacı hâsıl olmuştur. Burada Allah’ın izniyle toparlanıp Efendimiz’in (sav)  etrafında toplanan Müslümanları, Allah (cc) belli bir güç elde ettikten sonra, Mekke fethiyle şereflendirmiş ve rahat bir nefes almışlardır.