[Fikret Kaplan yazdı] Karret aynî bike, ya Resûlallah!

Ey Allah’ın Rasûlü! Doğumun ve yeryüzünü şereflendirmen insanlığın yeniden dirilişi oldu. Rabbimizi Sen’inle tanıdık. Nimete, şükran duygusunu Sen’den öğrendik. Zira, Sen, bütün insanlığa sırf rahmet vesilesi olman için gönderilen peygambersin. (Enbiyâ,107)

Bugün Sen’i keşfetmeye, Sen’i yaşamaya ve adım adım Sen’i izlemeye her zamankinden daha çok muhtacız…

Kalplere, gözlere, hülyalara ve hayallere yeniden doğmanı bekliyoruz Ey Allah’ın Rasûlü! Yeni bir doğuma, yeni bir vuslata ve bambaşka bir şeb-i arûsa çok ihtiyacımız var! İnsanlık, Sen’inle dirilmişse, biz de bu buhranlı günlerde Sen’inle yeniden dirilmek istiyoruz. Sen’in viladetinle bir kere doğmak ümidindeyiz. 

Diri diri toprağa gömülen o kız çocukları gibi bugün zindanlara gömülen masum bebekler yeniden Sen’i beklemekte… Gel, başlarını okşa Ey Nebi! 

Kabul etmediğimiz ya da adını koymaktan korktuğumuz arzu ve heves sanemlerimiz var gönül mescitlerimizde… gel gönüllerimize yeniden doğ.. Kabe’yi putlardan temizlediğin gibi beden mabedimizin sakinleri olan akıl ve kalbimizdeki putları da bir kere daha kır…   

Bu kutlu doğum hürmetine bir kere daha gel. Her şey yeniden karanlıktan kurtulsun, her varlık ışığa gark olsun. Gel, gözlerimizin içi gülsün, kalbimiz nurlansın! Yine gel…dünya ışıkla buluşsun, ukbaya giden yollar aydınlansın! Sen’in gelişinle, yüzlerimizdeki keder çizgilerinin yerini ümit tebessümleri alsın! Biz Sen’den habersiz olsak da Sen yine gel ya Resûlallah! Bizi nefsimize bırakma!

Hani, bir kurt, bir çobanın sürüsündeki keçilerden birisini tutmuş