[ Abdullah Aymaz yazdı ] Tesellî bahşeden mânevî ikramlar

ABDULLAH AYMAZ - SAMANYOLUHABER.COM 

1980  Darbesi sonrası, Muhammed Fethullah Gülen Hocaefendi aleyhine iftira ve hücumların duvarlara yansıdığı günlerden bir gün İzmir’de Bozyaka Yurdunda bir görüşmemiz vardı. Maalesef o günlerde mutlaka yapmamız gereken bir meseledeki ihmalimizden dolayı, işin ciddiyetini anlatmak ve bizlere bir ders vermek için M. Fethullah  Gülen Hocaefendi ceketini, çantasını  aldı, “Ben gidiyorum diyerek”  yürüdü.  Mehmet Ali Hocamız bundan sonra olanları hatıralarında şöyle anlatıyor: “Bütün gücümüzle rica etmemize rağmen mânî olamadık. Bazı ağabeyler baygınlık geçirdiler, çok üzüldüler. Hatay Caddesine doğru anayolda yürüyordu. O zaman, gece sokağa çıkma yasağı olduğu için Hocaefendi’yi yakalar götürürler endişesiyle yalnız kalmasın, ben de arkadaş olayım diye peşine takıldım. Meğer oradaki herkes aynı şeyi düşünmüş arkanıza takılmış geliyorlar. Tam üç yol kavşağına varırken, Hocaefendiye ‘Allah aşkına arkana bir bak!’ dedim. Durumu fark edince, çekindi ve hemen peşimizden gelen arkadaşı arabaya bindik kimse görmeden tekrar yurda geri döndük.

“Sabah ezanlarına az bir zaman kalmıştı, Hocaefendi odasına girdi…  Ben de şu anda mütevazi küçük bir müze durumunda olan yere girdim bir taraftan mahzun, bir taraftan sevinçliydik. Çünkü Hocaefendi fevkalade gerilim içinde hüzünlüydü; onun için üzüntülü idik. Sokaktan kimse görmeden geriye döndüğümüz içinde sevinçli idik. Başımı divana koyduğum bir anda dalmışım. Bu arada bir rüya gördüm.

“Rüyamda beş on adet aynı davaya gönül vermiş kader arkadaşımla beraber Bursa Ulucami’nin çarşıya açılan yan kapısından içeriye girmek için zorlanıyorduk. Bu ara Hocaefendi fevkalâde bir heyecan içerisinde vaaz-u nasihatte bulunuyordu ve cami çok doluydu. Gözümüzle bir boşluk ararken, yönü cemaate dönük olan Üstad Hazretleri ile göz göze geldik. Bir de yanında bazı büyük zatlar vardı. Eliyle pencere kenarını işaret ederek bizi davet ett