[Abdullah Aymaz yazdı] Karıncanın kulağı ayağının altındadır

“Cinlerden, insanlardan ve kuşlardan müteşekkil orduları Süleyman’ın hizmetinde toplandı, hepsi bir arada onun tarafından düzenli olarak sevk ediliyordu. Nihayet KARINCA VADİSİNE geldikleri zaman bir karınca: ‘Ey karıncalar! Yuvalarınıza girin; Süleyman ve ordusu FARKINA VARMADAN SİZİ EZMESİN!’ dedi. Süleyman onun sözüne GÜLÜMSEYEREK dedi ki: ‘Ey Rabbim! Bana ve ana babama verdiğin nimete şükretmemi ve hoşnut olacağın iyi iş yapmamı gönlüme getir. Rahmetin’le, beni iyi kulların arasına kat’  (Neml Suresi, 27/17-19) 

Merhum Elmalılı M. Hamdi  Yazır "Hak Dini Kur’an Dili" isimli tefsirinde hayvanların dilleri hakkında şöyle diyor: “Konuşma denilen kavramda en önemli  taraf, bir mâna ifade etmesi olduğundan, mânasız olan sözler bir yana atılıp delâletin konuşmuş olması kaydından vazgeçilir de gerek konuluş itibarıyla, gerek aklî ve gerek fıtrî ve tabiî herhangi bir işaretle bir mânâ ifade edebilen sesler düşünülürse konuşmanın insana has olmayan bir anlamı elde edilmiş olur ki, işte MANTIKU’T-TAYR KUŞ DİLİNDE de düşünülecek mânâ budur. Bu sebepten KUŞUN ÇEŞİTLİ DUYGULARI ARASINDAKİ MÜNASEBETLERİ İDARE EDEN ÖZEL  DUYGU VE KABİLİYETİ (Üstad Bediüzzaman Hazretlerinin bu hususta söylediği NE İŞE YARADIKLARI  şeklindeki açıklamaları da buna girer. A. Aymaz) kuş dili ile duygularını ortaya koymak için çıkardığı sesler de KUŞ DİLİ demektir. 

(…) Önemli husus, kuşun söylemesinden çok, Süleyman Aleyhisselamın anlamasında ve anlayışının derinliğindedir. Hem de Kur’an’ın ifadesine göre bu anlayış, sadece kuşun dilinde, lügatında değil MANTIĞINDADIR. O yalnız kuşların sesleri veya hareketleri ile ifade ettikleri hislerini anlamakla kalmıyor, o hisleri idare eden ANA MANTIĞI, işin gizli İLÂHÎ SIRLARINI biliyordu. Böylece onların şakımalarındaki yüce ALLAH’ı TESBİH veT